MENU

Festiwal Warszawa w Budowie 9. Plac Defilad. Krok do przodu

ROK
2017

KLIENT
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Muzeum Warszawy

MIEJSCE
Plac Defilad, Warsaw, PL

PROGRAM
przestrzeń wystawiennicza, przestrzeń publiczna

POWIERZCHNIA
15 000 m²

STATUS
zrealizowano

ZESPÓŁ
Budcud: Mateusz Adamczyk, Agata Woźniczka (autorzy), Sławomir Pucek (konstruktor), Lea Moureau, Joanna Ryś

ZDJĘCIA
Budcud, Marcin Czechowicz, Wojtek Radwański

Festiwal Warszawa w Budowie 9. Plac Defilad. Krok do przodu

Dla dziewiątej edycji festiwalu Warszawa w Budowie BUDCUD zrealizował wielkoprzestrzenny projekt na Placu Defilad w Warszawie, składający się z interwencji kolorystycznej „Place w Placu” oraz markujących ją ośmiu tyczek baugenspann i pawilonu archeologii spekulatywnej „Stanowisko Plac”.

Instalacja, za pomocą fragmentarycznych prototypów, analogii i uproszczonego przestrzennego szkicu wskazała gabaryty oraz charakter Placu Centralnego, jaki powstanie po wybudowaniu nowej siedziby Muzeum Sztuki Nowoczesnej i gmachu TR Warszawa. Interwencja kolorystyczna na placu Defilad zakreśliła obszar przyszłego placu. Na istniejącej nawierzchni zostały odwzorowane w skali 1:1 znane place publiczne: Rynek Starego Miasta w Warszawie, Plac Wogezów w Paryżu, Piazza del Campo w Sienie oraz Times Square w Nowym Jorku. Przywołane miejsca pomogły zidentyfikować współczesne problemy miejskich przestrzeni publicznych i związanych z nimi instytucji oraz inwestycji. Granice grafiki markowały tyczki baugespann – popularne w Szwajcarii narzędzia planistyczne wskazujące wysokości i gabaryty planowanych budynków. W Warszawie na ich szczycie załopotały flagi z ikonami funkcji publicznych autorstwa duetu artystycznego DWA ZETA.

Północno-wschodni narożnik przyszłego placu Centralnego podkreślała forma „Stanowiska Plac” – otwartego pawilonu spekulatywnej archeologii przeszłości, teraźniejszości i przyszłości – zlokalizowanego przy ul. Marszałkowskiej, na styku projektowanych gmachów TR Warszawa i MSNu. Stanowisko zaprojektowano jako miejsce dyskusji o walorach, jakie powinna posiadać dobra przestrzeń publiczna w centrum Warszawy.

Pawilon miał prosty, inżynieryjny charakter. Pod jego zadaszeniem znalazły się oszczędne w formie, geometryczne meble/totemy. Jeden z nich odtwarzał w skali 1:1 kształt podcienia przyszłego budynku Muzeum, kolejny naśladował planowaną widownię Teatru wraz ze szkieletową strukturą elewacji, zaś wyeksponowana kolumna czy lampion odwoływały się do skali i stylistyki górującego nad otoczeniem Pałacu Kultury.

Stanowisko uwidoczniło mieszkańcom i widzom WWB9 skalę i wachlarz elementów małej architektury, jakie Plac Centralny może zawierać w przyszłości. Jednocześnie „Stanowisko Plac” w metaforyczny sposób odnosiło się do głównych problemów kształtowania przestrzeni publicznej przyszłego placu, wskazując bardziej ulotne składniki kształtujące przestrzeń publiczną, takie jak światło, cień czy zieleń.