Młodzi architekci śnią o realizowaniu ogromnych gmachów, jednak ich codziennością są projekty w niewielkiej skali. Niespełna 30-to metrowy butik Fiu Fiu to właśnie taki architektoniczny drobiazg, a jego koncepcja jest odzwierciedleniem naszej tęsknoty. Budujmy domy, choćby z papier–mâché!

Koncepcja zanurzonych w bieli jaskrawych form na tle chłodnego błękitu jest próbą przywołania nastroju skandynawskiego krajobrazu (lub jego wyobrażonego archetypu), bo stamtąd pochodzą sprzedawane w sklepie przedmioty.

Rysowany niby ręką dziecka, jednakowy na całej długości przekrój tradycyjnego domu z dwuspadowym dachem został dwukrotnie przecięty czerwoną blachą i nieznacznie przesunięty tak, by powstały pomocnicze przestrzenie kasy, przymierzalni i magazynu. Każda ze stworzonych w ten sposób sekcji posiada niemal identyczny, skromny zestaw wyposażenia: reling na ubrania, półkę, doświetlający ekspozycję reflektor, własny żyrandol.

Blaszane kulisy skracają optycznie długie, doświetlone tylko z jednej strony pomieszczenie i wciągają przechodnia do środka – szklana fasada zaciera granice między ulicą a sklepem. Oglądane od środka domki zostały wywrócone podszewką na lewą stronę – wewnątrz elegancko śnieżnobiałe na zewnątrz ujawniają swą prawdziwą, drewnianą strukturę.

Cała ta „scenografia” została wstawiona w zastaną przestrzeń, gdzie jedyną ingerencją było pomalowanie na jednolity kolor ścian i sufitu. Odbite od tych powierzchni światło sączy się z góry i wpada do środka przez otwory w połaciach, dodając projektowi lekkości i przestrzeni.