Rozbudowa molo w Międzyzdrojach komponuje wzdłuż jego osi sekwencję zróżnicowanych wysp, które różnią się programem funkcjonalnym i charakterem, a wyrażają podobne jakości życia publicznego oraz dbałość o wpisanie w spektakularny kontekst bałtyckiego krajobrazu. Charakterystyczne nadmorskie światło wprowadzane jest do wnętrz urbanistycznych dzięki rozrzeźbieniu brył architektonicznych, których kompozycja buduje harmonijną narrację przestrzenną wzdłuż osi molo. Skala i kształty współgrają ze sobą, zapewniając odbiór kolejnych obszarów jako osobnych, ale zaprojektowanych jako większe, kompleksowe założenie.

Rozbudowa została zaprojektowana tak, by nowe wyspy nie zakłócały podstawowej – spacerowej -funkcji molo. Dlatego formy budynków na kolejnych wyspach zapewniają użytkownikom otwarcia widokowe, zapraszając do eksplorowania kolejnych odcinków molo i jego nowych przestrzeni publicznych. Zagospodarowanie oferuje przestrzenie publiczne o zróżnicowanym stopniu prywatności; odpowiednią skalę przestrzeni, jak i sprawną komunikację, ale też prywatność obiektów mieszkaniowych i hotelowych.

A. Struktura obszaru zagospodarowania
1. Saunarium z plażą
2. Hotel z restauracją
3. Budynki mieszkaniowe z usługami w parterach
4. Pomost wejściowy na molo
5. Zrewitalizowane zejście na plażę

B. Schemat komunikacji
1. Trasa autonomicznych pojazdów elektrycznych, służących do transportu osób i towaru; trasa wydzielona interaktywnymi słupkami emitującymi dźwięk i światło.
2. Przystanki autonomicznych pojazdów elektrycznych
3. Przejazd szerokości 4m (minimalna szerokość drogi pożarowej), umożliwiający dostęp pojazdom o wadze 3,5 tony
4. Obszar spacerowy

Infrastruktura molo jest wielofunkcyjna. Zejście na plażę działa również jako kameralne, zacienione miejsce spotkań. Wzdłuż pomostu wejściowego znajduje się tektoniczna trybuna – poczekalnia dla oczekujących na nadjeżdżający autonomiczny pojazd elektryczny. Istniejące półkoliste platformy wzdłuż molo przekształcono w tarasujące meble miejskie.

Rozczłonkowanie brył budynków na wyspie z zabudową mieszkaniową zdefiniowało różnorodne place publiczne z widokiem na morze. Place tarasowo wypiętrzają i obniżają się w narożach, zapewniając zaskakujące punkty widokowe oraz osłonięte od wiatru kieszonkowe skwery. Mieszkańcy budynków na wyspie mają do dyspozycji obwodowe balkony uzupełnione tarasującymi strefami spotkań. Wspólny taras wzmacnia integrację mieszkańców i gwarantuje panoramiczne widoki.

Również walcowa bryła hotelu zapewnia interesujące przestrzenie wspólne, np.: widokowy taras na dachu czy tektoniczne jaskinie wycięte w poziomie parteru. Obwodowa forma budynku definiuje hotelowy dziedziniec z parkiem kieszonkowym, przy którym zlokalizowano końcową stację autonomicznych pojazdów.

Budynki Saunarium i infrastruktury plażowej po raz kolejny eksplorują tektonikę brył w celu zapewnienia obiektom wielofunkcyjności i wartości dodanych. Dach Saunarium służy więc jako panoramiczny taras wypoczynkowy, a pod trybuną plażową zlokalizowano toalety i bar.